|
از زمین خاکی تا آسمان افلاکی.... 
|
شهادت را نه در جنگ، در مبارزه می دهند بصیرت یعنی اینکه : بدانیم شمری که سر از حسین (ع ) برید همان جانباز صفین است که تا مرز شهادت پیش رفت..
"مقام معظم رهبری"
حجاب سنگریست آغشته به خون من که اگر آن را حفظ نکنید به خون من خیانت کرده اید.
در تفحص شهدا دفتر یادداشت شهیدی شانزده ساله پیدا شد که گناهان هر روزش را در آن می­
نوشت. گناهان یک روز او: 1- سجده نماز ظهر طولانی نبود. 2- هنگام فوتبال شوت خوبی زدم که
از خودم خوشم آمد. 3- زیاد خندیدم... !
ندیدم اینه ای چون لباس خاکی ها همان قبیله که بودند غرق پاکی ها به عشق زنده شدن((عند ربهم))بودند شدست حاصل انها زسینه چاکی ها دلیل غربتان اهل خاک بودن ماست نه بی قرار شدن ها،نه بی پلاکی ها به اسمان که رسیدن رو به ما گفتند زمین چقدر حقیر است ای خاکی ها
هیئت" آن خانه ی امنی ست که ره گم نشود... بی مقدمه از روز تولد برای تو گریانمان کردند که دلیل بی مقدمه گریه کردنمان بر تو نیز همین است. این هم سندش که فرمود در چشمانش نگاه کن و سه بار بگو حسین حسین حسین... گریه کرد از محبان ماست . یعنی گریه ی بر تو اصلا مقدمه نمی خواهد... مظلومیت تو عالم را به گریه انداخته... خون تو ریخته شد بر خاک زمین تا این خون همیشه در خاک جاری بماند ، و از این خاک خلق شود محبانی که هرکدام 2 کوثر دارند ، دو کوثری که زمزم برشان غبطه می خورد... اگر زمزم با لگدها اسماعیل بر زمین جوشان شد این کوثر ما را دست و پا زدن تو در قتلگه جوشان کرد... خون تو ریخت و رازها آفرید... و این راز سرخی خون ، در کربلا بود که برملا شد... و از سرخی خون تو بود که سرنوشت سینه های ما را سرخ نوشتند. دنیا تنها دو رنگ داشت ، سیاه و سفید ، ولی حسین تو آمدی و رنگ سرخی پاشیدی بر عالم... برای همین است محبان تو را "سوا" از سیاه و سفیدها حساب می کنند... امروز به رسم گذشتگان سینه سرخ ، ما هم در شور هر هفته ی هیئت ، سینه ها را به عشق تو سرخ می کنیم... اگر از من تاریخچه ی هیئتمان را بپرسی خواهم گفت که عَلَم هیئت ما زمانی بالا رفت که تو در کربلا خیمه زدی... و تاریخچه ی هیئت ما جزء به عاشورا برنمی گردد... حسین جان خیمه های تو سوخت تا نورش چراغ راه ما شود و این آتش خیمه های تو شرری بر هیئت ما زده که خود شده فانوس هدایت کشتی های بلا دیده! در هیئت تو در زیر خیمه ی توام و در زیر خیمه ی تو ره گم نمی شود...
"ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه"
و آری هیئت آن خانه ی امنی ست که ره گم نشود
خوش به حالشون ..شهید آب حساب میشن و اجر دو شهید رو دارن ...چه قدر کم ازشون یاد میشه و از رشادت هاشون گفته میشه ..کسایی که هم آبی بودن هم خاکی و بعد شدن آسمانی..!...........
اروند رو به خاطر بیار ..سرزمین غواص ها ..بیخود نیست بهش میگن اروند که به زبان محلی وحشی معنا میدهد ..حرکت آب مثل گردابه ، سریع و چرخشی و هرچه در مسیرش باشه می بره حتی دل را..!! اروند یعنی خوندن تمام حرف های رفیقت از برق چشماش تو دل شب ، یعنی صدای مناجات بچه ها تو گوش نخلستان های اطراف ، یعنی روحیه ی خستگی ناپذیر بچه ها....اروند یعنی ساخت پل بعثت ، یعنی بهمن 1364 ، به آب و آتش زدن بچه ها با رمز یا فاطمه الزهرا (س) ، یعنی فتح فاو ، یعنی همون شهدای غواص ... خداییش چه شجاعتی داشتن تو دل شب ..حتما قضیه ی اون دو تا برادر غواص رو شنیدیدکه برای اینکه عملیات لو نره یکیشون اون یکی رو خفه می کنه تو آب البته با رضایت کامل برادرش .. یه خاطره هم از غواصان لشگر 14 میگم : زمین صبحگاه رو گذاشتن روی سرشون تایید میکنند ، رد می کنند ، دیگر حاج حسین هم حریفشان نیشت تا حالا گردان رو صدا میکردن : گردان غواصی ، آبی خاکی ، اطلاعات اما حالا میخواهند اسم انتخاب کنند. یکی میگه شهادت ..بچه های غواص خط شکنن و سهمیه ی شهادتشون بیشتره ! ایثار ، رعد ، تکاوران ، ظفر ..ویکی هم می گوید : حضرت یونس ..یه دفه حاج حسین میگه همین خوبه ..گردان یونس ..ما مثل حضرت یونس در دل آب از خدا می خواهیم که مارو از تاریکی نفسمون نجات بده ..بچه هلا همه صلوات فرستادن خیلی از این غواص ها رفتن و تو همون اروند موندن و دیگه حتی خبری هم ازشون نشد ..راهشان پر رهرو باد ...! چشم تو خورشید را برنمی تابد،پس بیهوده چشم در خورشید مدوز . سهم تو از خورشید آن است که در آینه می بینی .اما روزگار آینه ها نیز سپری گشته است. آینه شکست گرفته و هزار تکه هر یک به قد خویش، قدری نور می تابند و هر یک به قدر خویش، پاره ای از خورشید را حکایت می کنند. روزگاری بوده است که آینه های پی در پی روزهای سرد زمین را در تابش خورشید مکرر غرقه می کردند، اما چیزی نمی گذرد که آینه ها یک یک شکست می گیرند و یاد خورشید در خرده های آینه بر زمین می ماند ؛ چیزی نمی گذرد که در نبود آینه ها خورشید فراموش می شود و روی در خفا می کند ؛چیزی نمی گذرد که لاجرم تنها راه ما به خورشید از این پاره های آینه راست می شود. پرسیدم از حلال ماه چرا قامتت خم است... آهی کشید و گفت :ماه محرم است... گفتم: چیست محرم ؟ با ناله گفت :..
ماه عزای اشرف اولاد آدم است...
کـــــــــــا ش وقتی خدا در حشر بگوید :
چه داشتی ؟
سر بر کند حسین بگوید :
حساب شد...... «گريه» مظهر شديدترين حالات احساسى انسان است، و علتها و انگيزههاى مختلفى دارد كه هر يك از آنها نشان دهنده حالتى خاص است . در روايات ، بعضى از انواع گريه تحسين شده و از صفات پسنديده بندگان پاكدل خداوند به حساب آمده است ، و بعضى از انواع گريه مذموم شمرده شده است . ........ ادامه مطلب در شب 26 ماه صفر 1236 در نجف اشرف در خواب حضرت عزرائيل ملك الموت (ع) را ديدم پس از سلام پرسيدم از كجا مي آيي ؟ ادامه مطلب مژده در توسل به حسين ادامه مطلب |
درباره وبلاگ سلام.سعی کنید بخونید.مطمئنم ضرر نمی کنید
لینک دوستان
|
تبادل
لینک هوشمند