خواهرم میدانی اینجا ایران است؟ میدانی اینجا چه کسانی زندگی میکردند؟ چه کسانی برای این وطن خون دادند؟ خمینی را میشناسی؟ همت را چه طور؟ باکری, چمران , آوینی؟ میدانی اینها که بودند؟ میدانی برای چه شهید شدند؟ اصلا میدانی شهید یعنی چه؟

آنها برای دفاع از وطنشان , اسلامشان , ناموسشان شهید شدند...

تا به حال وصیت نامه ی شهیدی را خوانده ای؟؟ کمتر وصیت نامه ای را پیدا میکنی که خواهران را به حفظ حجاب توصیه نکرده باشد. این است احترام به خون شهید؟

مطمئنم اگر به فرض محال روزی بی بی سی از شما بخواهد چادر سرتان کنید و پوشیه هم بزنید بی معطلی می پذیرید!!! احسنت به این همه هویت ملی.احسنت...

نقل شده که در دانشکده مدیریت دانشگاه تهران به خاطر اینکه استادی به یکی از دانشجویان کلاسش آن هم به صورت شخصی تذکر داده بود که با پوشش مناسبتری در کلاس حضور یابد ، کلاس درس را تعطیل کرده اند؟؟!!

از کی تا حالا امر به معروف شده گناه کبیره و امر به منکر ثوابی کبیرتر؟؟!!

نه! بدحجابی یا در برخی اوقات بی حجابی بعضی از دختران ما با تذکر جدی و غیرجدی حل نمی شود. وقتی دختر ۵ ساله ما فکر میکند با آرایش زیباتر میشود ، و حتی والدینش نیز او را به این کار تشویق میکنند کار از این تذکرات گذشته است...

خواهرم از خون شهیدان وطنت خجالت نمی کشی....

دلم تنگ شهیدان است امشب که همرنگ شهیدان است امشب

من از خون شهیدان شرم دارم که خلقی رابه خود سرگرم دارم

زمن پرسید فرزند شهیدی که بابای شهیدم را ندیدی؟

به من میگفت مادر او جوان بود دلیر و جنگجو وپر توان بود

نمیدانم چه سودائی به سر داشت به دوشش کوله باری از سفر داشت

قدم در کوچه باغ عشق میزد به جان خویش داغ عشق می زد

چه عشقی؟ عشق مولایش خمینی که بوسد تربت سبز حسینی

سلام ای پاسداران ولایی
شهیدان جهاد خودکفایی

سلام ای پیش‌مرگان ولایت
حسینی مسلک و قالوا بلایی

به صورت؛ تابش نور محمد
به سیرت؛ انبیایی، اولیایی

"ملارد" از خون پاکان کربلا شد
محرم کرد از ایشان رونمایی

چه سرداران که در خط مقدم
همیشه بوده با روح خدایی

در این سی سال بسته نقش ایثار
به لوح خون ز نایی نینوایی

محرم را به استقبال رفته
نه سر در پیکر و نه دست و پایی

بلی این است رسم و راه عاشق
هما را کی سزد غیر از همایی

چه خوش گفته است مولانای بلخی:
"کجايید ای شهیدان خدایی؟"

"کجايید این سبکبالان عاشق"
"پرنده تر ز مرغان هوایی"

وقتی سرداری در گمنامی شهید بشود، سخن گفتن از او سخت خواهد بود و شاید بهترین کسانی که می‌توانند در مورد او صحبت کنند، دوستان و همرزمان بسیار نزدیکش باشند.

سردار شهید حاج حسن تهرانی‌مقدم، یکی از همان‌هایی است که دوستانش، اولین ویژگی او را در "گمنامی‌" و "اخلاص" خلاصه می کنند و همین گمنامی است که موجب می‌شود تا برای شناخت بیشتر او سراغ یکی از نزدیک‌ترین‌هایش برویم.

سردار امیرعلی حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران که بیش از سه دهه از نزدیکترین دوستان سردار طهرانی‌مقدم بود، در گفت‌وگویی به برخی خاطرات و خصوصیات همرزم شهیدش می پردازد که امید است در آستانه چهلمین روز شهادت این سردار سرافراز سپاه اسلام، مقبول دوستداران راه شهدا بیفتد.

سردار حاجی زاده در ابتدای این گفتگو به این نکته اشاره می کند که دوست دارد همچون ایام دفاع مقدس، همرزم شهیدش را با نام کوچک صدا کند چرا که این نشانه ای از آن روزهاست که هیچ لقب و عنوانی جز اسم کوچک در میان رزمندگان رایج نبود.

متن کامل این گفتگو یه شرح زیر است.

تنها خواص سپاه او را می شناختند

روحیه حسن اینطور بود که خودش می خواست گمنام باشد و همین، کار دوستانش را سخت می کرد. البته ما شهدای زیادی داشتیم که مردم آنها را می شناختند و دوستان و نزدیکان آنها، فقط قدری اطلاعات بیشتر از آنها می دادند اما حسن از اول دوست داشت گمنام باشد و این گمنامی هم به گونه ای بود که غیر از خواص سپاه، کسی او را نمی شناخت.

ما در سی سالی که با حسن بودیم، چیزهای زیادی از او یاد گرفتیم و اولین موضوع که برای ما از همان سالهای اول جنگ، مشهود بود اینست که هر کار او تنها برای رضای خدا بود و دیگران را هم به این کار توصیه می کرد.

اینکه می گویم "هر کاری" یعنی حتی ورزش کردن، غذاخوردن و دعا کردنش هم تنها برای رضای خدا بود و این را در عمل نشان می داد.